Huidig gebruik

Het kerkje wordt veel bezocht door (watersport) toeristen. De Plaatselijke Commissie verhuurt het gebouw voor rouw- en trouwdiensten en aan de plaatselijke geloofsgemeente.

PLAATSELIJKE COMMISSIE

De Plaatselijke Commissie van Goingarijp kunt u bereiken door contact op te nemen met het contactadres op deze pagina.

360° foto's

Bouwstijl

Ligging

Goïngaryp ligt aan de rand van Goaiingarypster Puollen, die verbonden zijn met het Sneekermeer. De plaatsnaam is afgeleid van Goai (een persoonsnaam), gea (dorp) en ryp (strook). Het oorspronkelijke vaartdorp is steeds meer een oeverdorp geworden door het afschuurend vermogen der nabuurige groote wateren, van welken ’t Sneeker meer, byna geheel tot dit Dorp behoorende, het voornaamste is.

Datering

Op 7 oktober 1770 is de huidige kerk ingewijd en feestelijk in gebruik genomen door de gemeente in een dienst geleid door ds. Christiaan Jacobs Bruinings. De kerk is gebouwd op de fundamenten van de oude romaanse kerk. Sint-Willebrord wordt genoemd als patroonheilige van deze kerk. Waarom het oudere middeleeuwse kerkgebouw wordt vervangen, is niet bekend. Op een tekening, gemaakt in 1723 door Stellingwerf, ziet het kerkje er niet bouwvallig uit.

Exterieur

Meteen vallen de luiken op, die de kostbare gebrandschilderde ramen moeten ‘beschermen’. Aan de koormuur is een steen -voorzien van een achtregeligrijm- bevestigd als herinnering aan de eerstesteenlegging. Lisenen zorgen voor een evenwichtige verdeling van het muurwerk. Boven de ingang aan de zuidzijde van de kerk is een steen ingemetseld waarop te lezen staat: De eerste steen deser Nieuwe kerke was gelegd door Frans Julius Johan van Eisinga aet 18 Kleinzoon van de heer Grietman Vegelin van Claerbergen.

Interieur

Het bijzondere aan het kerkgebouw zijn de zes gebrandschilderde glas-in-loodramen, gemaakt door Ype Ulbes Staak, glazenier te Sneek. Bijzonder is de aanwezigheid van een door stadhouder Willem de Vijfde geschonken gebrandschilderd raam. Rond zijn wapenschild staat vermeld Honi soit qui mal y pense, dit is de Lijfspreuk van de Orde van de Kousenband van het Engelse Koningshuis. De andere ramen zijn schenkingen van grietman Vegelin van Claerbergen, de rekenmeesters van Fryslân, Gedeputeerde Staten, de Staten in het Mindergetal en door de Raden van het Hof van Fryslân Dat deze ramen in goede staat bewaard zijn gebleven, zegt vermoedelijk iets over de moeilijke bereikbaarheid van Goïngaryp in de achttiende eeuw. In de kerk staat een preekstoel met snijwerk dat trekken vertoont van volkskunst. Een plaatselijke timmerman zou de maker kunnen zijn. Er hangt een zilverkleurig doopbekken. Het sobere doophek met balusters en twee knoppen zou nog uit de oude kerk kunnen komen. Op het doophek bevindt zich de lessenaar voor de voorzanger. De banken aan de noordzijde dateren waarschijnlijk uit de bouwtijd. Op de zolder van de voorkerk staat een bijzonder uurwerk opgesteld, waarvan de oudste onderdelen als zeventiende-eeuws zijn te dateren. Het is recentelijk gerestaureerd.

Orgel

Op het kleine orgelbalkon staat een pijporgel met drie stemmen, gebouwd door een amateur met gebruikmaking van materiaal van Hendrik Jan Vierdag. Het bouwjaar is onbekend. Zoals in meer Friese kerken is ook hier een orgelgordijn aangebracht, deze keer ‘met een gouden randje’.

Klokkenstoel

Aan de westzijde staat de markante klokkenstoel. Daarin hangt de Salvatorklok die in 1527 is gegoten door Gerhardus van Wou uit Kampen, een van de bekendste klokkengieters uit de late middeleeuwen. Met een gewicht van 1135 kg is het de zwaarste klok in een klokkenstoel in Fryslân. De klokkenstoel met z’n gebogen vormen heeft een achttiende -eeuwse uitstraling. Op het dak bevindt zich een zeilschip als windwijzer.