Huidig gebruik

De atelierkerk inspireerde al vele kunstenaars, vooral in de zomer, want er is geen verwarming. Preekstoel en banken zijn verwijderd, zodat zij alle ruimte hebben om te werken.

PLAATSELIJKE COMMISSIE

De Plaatselijke Commissie van Ginnum kunt u bereiken via het contactadres op deze pagina.

360° foto's

Bouwstijl

Ligging

De kerk is gelegen op een zeer oude terprest. Ginnum is altijd een klein dorp geweest met weinig bebouwing. Mogelijk verwijst de plaatsnaam naar een woonplaats (um=heem) van ene Gene  
(voorheen was de Nederlandse naam Genum). Rond 1900 is deze terp grotendeels afgegraven. Noordelijk en oostelijk resteert nog een deel van de oude ringweg en resten van de radiaalstructuur. 

Datering

De twaalfde-eeuwse tufstenen noordmuur zegt ons dat we hier met een van oorsprong romaans kerkje hebben te maken. De gesloten muur wordt gesierd door tweemaal een drietal spaarvelden, gelegen tussen lisenen en afgesloten met een rondboogfries. Dit is bij romaanse kerken gebruikelijk. Het gebouw laat talrijke wijzigingen zien, zowel binnen als buiten. Aan het eind van de dertiende eeuw is de kerk vergroot en verbouwd met baksteen. Buiten aan de noordkant verraadt een dichtgemetselde boog dat daar vroeger een uitbouw heeft gezeten, een sacristie waarin het gewijde vaatwerk en de priestergewaden ooit zijn bewaard. De afmetingen van de romano-gotische verlenging kan duiden op een gereduceerd westwerk. De zuidgevel is in de vijftiende of zestiende eeuw bemetseld met grote hergebruikte bakstenen en bevat vier spitsboogvensters.

Exterieur

De ongedeelde zadeldaktoren stamt uit de vijftiende eeuw. De toren bezit relatief kleine galmgaten. Ginnum bezit twee zeer oude klokken. De oudste dateert uit 1344 gemaakt door klokgieter Stephanus, de andere is van 1492, de maker is anoniem. Het torenuurwerk uit 1564 is onder in de toren opgesteld en is daarmee het oudste gietijzeren torenuurwerk dat in Fryslân voorkomt.

Interieur

et achttiende-eeuwse kerkinterieur met preekstoel, doophek en banken is bij de restauratie van 1973 geheel verdwenen. Daardoor vallen de bouwsporen in het gepleisterde muurwerk extra op. Boven de deur van de noordelijke entree zijn nog sporen van de dertiende-eeuwse koepelgewelven zichtbaar. Boven de huidige vlakke zolder zit nog een ouder tongewelf. De beide ingangen zijn voorzien van een grendelbalk. In de kerkvloer bevinden zich meerdere zeventiende-eeuwse grafstenen, waaronder die van ‘Sybe van Roorda en is gebleven tot Boxum’. Hij sneuvelt op drieëntwintigjarige leeftijd in de strijd tegen de Spanjaarden (1586). De Roorda’s wonen hier eeuwenlang als adellijke familie, westelijk van de kerk.

In het koor is links een roodokeren muurschildering te zien: Maltezer kruizen, aangebracht bij de inwijding van het koor en een Turkse knoop. Die knoop laat geen begin of einde zien en is daarmee een symbool voor de oneindigheid van God. 

De kerk heeft diverse nissen: onder het zuidoostelijke venster zit een piscina-nis met een roodstenen dorpel, verder twee vierkante nissen en een grote nis, die mogelijk verband houdt met de plaats voor een altaarretabel. Dis een liturgisch schilder- of beeldhouwwerk, dat bedoeld is om in een kerkgebouw op een altaar te plaatsen of aan de muur achter een altaar te bevestigen.

De doopvont uit 1540 is al in 1878 aan het Fries Museum geschonken. Het geldt als een fraai voorbeeld van vroegrenaissance beeldhouwwerk in Fryslân. Volgens sommigen gaat het om een wijwaterbekken, want het zou aan één kant aan de muur vastgezeten hebben. De kerk heeft steeds gebruik gemaakt van een voorzanger, want een orgel is nooit geplaatst. Nu is de kerk dus in gebruik als atelierkerk en is er een keukentje geplaatst, dat schuilgaat achter een gebogen roestbruin schot.