Directeur Hester Simons zet stip op de horizon met Alde tsjerken, Jonge lûden

Starten in coronatijd met een nieuwe baan is niet ideaal, toch was het voor directeur Hester Simons een warm welkom bij de stichting. Ze is inmiddels vijf weken aan de slag en heeft al mooie gesprekken gevoerd met diverse mensen. Zowel van binnen als van buiten de stichting. ‘Ik was aangenaam verrast over de openheid en betrokkenheid.’ Wie is Simons en wat zijn haar ambities voor de komende tijd?

Simons is geboren en getogen in Friesland. Ze groeide op in Heeg. Hoewel Simons niet religieus is opgevoed, staan kerken wel centraal in haar leven. ‘Ze vormden vertrouwde bakens in mijn jeugd. Ik bezocht menig kerk. Het historisch erfgoed heeft een bijzondere plek voor mij.’
Haar vader is beeldend kunstenaar. Hij werkte en exposeerde in de kerk van Ginnum. Zijn kunst was voornamelijk gewijd aan kerkelijke thema’s. Ze ging vaak met hem mee waar ze haar eigen kunst op papier maakte. Toch lag kunstgeschiedenis haar niet en ging ze beeldende therapie studeren.

Na haar studie gaat ze aan de slag bij het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). Werken met mensen is haar passie. Na acht jaar gaat ze aan de slag bij de gemeente Leeuwarden en zit ze aan de andere kant van de tafel bij de opvang van asielzoekers. Ze vervult er diverse functies.

Inmiddels is Simons het boegbeeld van de stichting geworden. De vacature voor directeur van de stichting trok direct haar aandacht. Simons: ‘Naast een boegbeeld zijn van de organisatie, contacten leggen en netwerken is ook verjonging een belangrijke doelstelling. Ik denk dat ik een belangrijke bijdrage kan leveren aan het werk van de stichting en een brug kan slaan naar de jongere generatie. Ik zit zelf tussen de jongere en oudere generatie in. Het is belangrijk om de vertaalslag te maken naar wat gaat komen.’

Simons vindt het een prachtige uitdaging om de basis van het cultureel erfgoed van Fryslân verder te verstevigen en uit te bouwen. ‘Dat mag ik doen met een gepassioneerde club mensen die zich zeer betrokken voelen bij de stichting. Ik kijk er enorm naar uit om samen een nieuw netwerk van mensen en organisaties op te zetten. En om een jongere doelgroep aan de stichting te verbinden zoals studenten en scholieren.’

‘Alde tsjerken, Jonge lûden’, daarmee gaat Simons de provincie in. ‘Ik zet de deur van de stichting open.’ Ook toerisme wil ze betrekken bij de stip op de horizon die ze zet om de stenen levend te houden. ‘We gaan werken aan een toekomst waarin ieder zich op zijn manier betrokken voelt bij het cultureel erfgoed, door het gebruik van kerken te stimuleren.’ Simons denkt zelfs al na over digitalisering om zo een grotere doelgroep te kunnen bereiken. ‘Hoe mooi is het om kerken toegankelijker te maken op deze manier om zo op afstand verbonden te zijn.’

De stichting is een professionele organisatie waar veel kennis is over cultureel erfgoed en het instant houden ervan. Simons wil de stichting nog beter op de kaart zetten in onze provincie. ‘Er zijn veel verschillende partijen die met ons willen samenwerken. Als stichting hebben we goud in handen met de 53 kerken die we in beheer hebben. De mogelijkheden zijn legio. Nu wordt het tijd om alles te stroomlijnen en te zorgen dat we kansen benutten.’

Op dit moment is de stichting met vijf kerkgemeenten in gesprek voor een eventuele overname. Zo’n overname is een lang traject, dat veel voorbereiding en maatwerk vergt. De kerken worden bouwkundig beoordeeld en krijgen een waarderingsrapport. Simons: ‘Het zijn lange, vaak emotionele gesprekken met betrokken. Dat bewijst iedere keer hoe waardevol een kerk is voor een gemeenschap. Op welke manier dan ook.’

Op donderdag 26 november werd de kerk van Weidum aan de stichting overgedragen. Het is de 53e overname van de stichting en voor Simons haar eerste. ‘Dat was een bijzonder moment. Ook omdat we juist deze kerk in ons jubileumjaar mochten overgenomen. De kerk behoort namelijk in alle opzichten tot de cultuurhistorische top van de Friese dorpskerken.’

De verwachting is dat de komende tien jaar circa 100 kerken vrijkomen. ‘Dat is veel’, aldus Simons. ‘Als stichting neem je ze het liefst allemaal over, maar dat is waarschijnlijk niet haalbaar. We kijken op dit moment vooral of het monumentale kerken zijn. Maar wat te doen als er geen geschikte partij is voor overname? Ook daar ligt een taak voor ons als organisatie om ons over te buigen. Welke mogelijkheden zijn er? Wat willen we en wat kunnen we nog meer? Het is een interessante uitdaging.’