Zanger en liedschrijver Marcel Smit zou speciaal voor het jubileumjaar langs zestien kerken om zijn nieuwe cd ten gehore te brengen. Dat liep anders door corona, het werden acht optredens. Maar in 2021 maakt hij zijn podiumtour alsnog af wanneer de situatie het toelaat. De Stichting Alde Fryske Tsjerken is voor Marcel eigenlijk een groot theater met 53 zalen: de kerkgebouwen die ze in haar bezit heeft. ‘Het is en blijft magisch om in een kerkgebouw te spelen. Iedere kerk is uniek en heeft zijn eigen sfeer en charme.’
Op 26 januari 2020 was het eerste optreden van de podiumtour van Marcel Smit in Dedgum. Toen nog zonder coronamaatregelen. Op 22 november was zijn laatste optreden voor dit jaar in Terband met anderhalve meter afstand. Tussen 5 april en 5 september lag zijn werk stil, dat anders vol geluid zit. Van volle zalen naar gesloten deuren. Marcel: ‘Dat is raar, bizar eigenlijk. Ik heb er zo hard voor gewerkt en er naar toe geleefd. Op de momenten dat je van je wil laten horen, blijkt dat ineens niet mogelijk. Maar gezondheid staat altijd voorop.’
‘Tijdens de eerste lockdown heb ik de gitaar nauwelijks aangeraakt’, vervolgt Marcel. ‘Ik wist even niet wat me overkwam. Maar muziek blijft altijd en dat geeft ook een drive om door te gaan.’ Op 6 september was zijn eerste optreden weer na een half jaar. De kerk in Sint Jacobiparochie vormde het toneel. Zelfs met anderhalve meter afstand konden een groot aantal mensen van zijn muziek genieten. ‘Het was wennen om weer op de planken te staan. Ik heb eerst weer moeten repeteren.’
De podiumtour langs de Friese kerken werd gekoppeld aan de cd release van zijn derde album ‘noch mear muzyk’. De concerten waren vanwege het 50-jarig jubileum van de stichting gratis toegankelijk. ‘Ik heb iedere keer voor een volle zaal gespeeld en dat is toch wel een ‘boppeslach’. Alle optredens waren bijzonder. Het ene moment speelde ik akoestisch voor een klein gezelschap zoals in Feinsum, de andere keer voor een grotere groep mensen met versterking.’ De reacties van mensen waren volgens Marcel overal gelijk. ‘Iedereen was positief en enthousiast en daar doe je het voor. Mensen luisterden aandachtig naar de teksten.’ Tussen de nummers door vertelde Marcel wat over de nummers, wat ze voor hem betekenen en hoe hij geïnspireerd wordt.
Zijn derde album heeft hij grotendeels zelf geschreven. Een aantal nummers zijn vertalingen van bestaande Amerikaanse nummers die hij speelt samen met zijn muzikale vrienden Gurbe Douwstra en Piter Wilkens waarmee hij met het theaterprogramma Frisicana door Friesland toert. Vorig jaar stond Marcel met zeven nummers in de Fryske Top 100, waarvan hij drie nummers zelf speelt. De andere nummers werden uitgevoerd door andere zangers zoals Tim Douwsma en Johannes Rijpma. ‘Dat doet wel wat me je. Dan heb je eer van je werk.’
Het nummer ‘In part fan dy’, staat jaarlijks hoog in de top 100 en kwam in 2013 als hoogste binnenkomer zelfs de top vijf in. Het lied wordt vaak gedraaid op begrafenissen en tijdens rouwdiensten in kerken. ‘Om dat live te spelen in de kerk geeft een extra dimensie. Het is bijna magisch. Er hangt ook altijd een bepaalde sfeer om het nummer heen. Zodra ik het intro inzet, weten veel mensen al welk nummer het is. Ik kruip er helemaal in en zing het vanuit mijn tenen. Ik zie mensen soms een traan wegpinken, dat raakt me op een positieve manier.’
‘Ik hoop dat ik mijn podiumtour in 2021 snel kan hervatten’, besluit Marcel. ‘Ik kijk ernaar uit weer voor volle kerken te spelen, mensen te raken en ze een mooie avond te bezorgen met mijn nummers.’
Wat een hoogtepunt moest worden in het jubileumjaar van de stichting werd een dieptepunt. Door de coronacrisis wordt een week voor aanvang het symposium voor het netwerk van de stichting, donateurs en relaties afgelast. ‘Erg jammer en ook best verdrietig’, aldus projectleider Rommie van der Heide. ‘Maar er waren ook projecten en activiteiten die gelukkig wel door konden gaan ondanks corona. We hebben prachtige, positieve publiciteit gekregen, daar ben ik zeer trots op.’ Het leverde de stichting bijna 600 nieuwe donateurs op.
De stichting bestaat 50 jaar. En om dat te vieren wil zij flink uitpakken met diverse projecten en activiteiten. Al in 2017 vindt het eerste overleg plaats over het jubileumjaar. In 2018 volgen nog eens twee vergaderingen met alle commissies van de stichting. Op de achtergrond wordt ondertussen hard gewerkt om de ideeën uit te werken. In de zomer van 2019 ligt het plan klaar.
Rommie is bureaumanager bij de stichting. Voor de activiteiten die gepland staan in het jubileumjaar kruipt ze in de rol van projectleider. Ze is verantwoordelijk voor de financiën, voorbereiding, planning en uitvoering. Een behoorlijke klus die Rommie met beide handen aangrijpt. Er stonden dit jaar maar liefst twaalf projecten gepland. Van een documentaire over de stichting, een jubileumtijdschrift, een nieuwe uitgave van het boek Levende Stenen tot een theatertour langs diverse kerken, een tentoonstelling in het Fries Museum en een Verhalenwedstrijd. Als klap op de vuurpijl een symposium in de Grote Kerk op vrijdag 20 maart.
‘Alles was geregeld voor 20 maart’, blikt Rommie terug. ‘Alles. De sprekers, gasten, gespreksleiding. Er waren maar liefst 350 aanmeldingen en evenveel goodiebags stonden klaar. Het beloofde een prachtige en interessante dag te worden.’ Helaas, door de coronacrisis kon het niet doorgaan. Het symposium wordt verschoven naar 2 oktober, maar ook toen liet de situatie het niet toe. De bijeenkomst wordt helemaal geschrapt. ‘Toch willen we de sprekers van dit symposium nog een stem geven, maar dan op een andere manier.’
Hoewel door de coronacrisis niet alles doorgaat, is Rommie tevreden hoe dit jaar verliep en trots op wat wel doorging. ‘Dit jaar zouden we uitgebreid de deuren openzetten om de stichting meer bekendheid te geven. Iedereen kent in zijn of haar dorp de kerk. En ‘as we de tsjerketoer sjogge, dan witte we: we binne hast thús. Maar de stichting is minder bekend. Toch hebben we ons doel bereikt en hebben we ondanks de coronacrisis en het afgelasten van diverse activiteiten dit jaar veel positieve publiciteit gekregen.’
Niet alleen in Friesland, maar ook landelijke media schenken aandacht aan de jubilerende stichting. Dagblad Trouw schreef een prachtig artikel en de documentaire ‘Tsjerken te keap’ voor Fryslân Dok is zowel regionaal als landelijk uitgezonden. Al met al leverde het ons dit jaar bijna 600 nieuwe donateurs op, een recordaantal in een jaar tijd. Rommie: ‘Niet alleen inwoners van Friesland melden zich om een financiële bijdrage te leveren, ook mensen uit andere provincies of ‘Friezen om útens’ weten de stichting te vinden. Ik was echt verrast hoeveel mensen interesse hebben getoond in de stichting en hoeveel mensen zich betrokken voelen bij een kerk, al dan niet religieus.’
De fietstochten/Pelgrimage langs de kerken gingen helaas ook niet door. Toch gingen veel mensen afgelopen zomer op eigen initiatief bij veel kerken langs en schreven warme woorden in het gastenboek. ‘Voor veel mensen is de kerk een plek van bezinning en waar ze even tot rust kunnen komen. Zeker in deze tijd’, besluit Rommie. ‘Ik vind het fijn om te zien dat dat nog steeds gebeurt. Mijn boodschap is daarom: gebruik de kerk. Het maakt niet uit of je religieus bent of niet. Een kerk heeft veel te bieden. Geniet ervan op je eigen manier. Ze zijn niet voor niets de bakens in ons Friese landschap.’
Zonder de inzet van veel vrijwilligers zijn we nergens. Er zijn maar liefst 300 enthousiaste en betrokken mensen die zich ieder op hun eigen manier inzetten voor de stichting en hun omgeving. Het zijn de vrijwilligers van de PC’s en de vrijwilligers van onze commissies.
Om hen te bedanken gingen we de afgelopen week bij ze langs met een goodiebag vol leuke hebbedingen. We werden zoals altijd overal met open armen ontvangen. Diverse kerken hebben we weer even van binnen bekeken en de prachtigste verhalen hebben we weer gehoord. In sommige kerken zijn op dit moment tentoonstellingen zoals in Ferwoude. Door de lockdown worden die nu helaas niet bezocht. Daarom delen we graag een paar foto’s.
Nogmaals: vrijwilligers, ontzettend bedankt voor jullie tomeloze inzet! Het is hartverwarmend.
Vier studenten van NHL Stenden gingen voor de stichting de straat op om naar de mening van jongeren te vragen: hoe zien zij de toekomst van kerken en vinden ze dat kerken behouden moeten blijven? De studenten bezochten ook twee kerken: in Olterterp en Sint Jacobiparochie, en spraken daar met twee jongeren. De jongeren zijn het er over eens: Friesland zou niet hetzelfde zijn zonder (monumentale) kerken. Ze hebben diverse suggesties hoe je de kerk kan gebruiken. Benieuwd naar hun ideeën? Bekijk het filmpje hier.
Een jaar lang een kerk in de spotlights op ons Twitter- en Facebookaccount. U heeft vast wel één of meerdere foto’s en verhalen over kerken voorbij zien komen. 365 dagen, 365 kerken. Een groot deel van deze verhalen zijn geschreven door Harm Woelinga. Harm zat ongeveer zeven jaar, tot 2010, in de redactie van het donateurstijdschrift Keppelstok. Wie is die man achter deze interessante stukjes van 200 woorden?
Harm komt uit Veenwouden. Schrijven, geschiedenis en kerken boeien hem enorm. Ze vormen een goede combinatie, want zo is hij medeauteur hij het boek ‘350 jaar hervormde kerk Veenwouden’. Hij dook in de geschiedenis van de kerk die in 1648 werd gebouwd. In 1998 kwam het boek uit. Ook schreef hij diverse dichtbundels geïnspireerd op zijn privéleven.
Daarnaast fotografeert hij graag. Bijna alle monumentale kerken in Friesland heeft hij bezocht en zelf vastgelegd. ‘Wanneer het mooi weer is, bezoek ik wel 10 à 15 kerken op een dag’, aldus Harm. Kerkhoven en baarhuisjes legt hij eveneens vast. Hij verzamelt alle krantenknipsel over kerken en met name informatie over restauraties. ‘Ik heb zelf ook veel foto’s van voor en na een restauratie.’
Welke kerk zijn favoriet is? Dat vindt hij lastig te zeggen. ‘In het voorjaar raakt de prachtige kerk van Stiens mij, dit in combinatie met het kerkhof vol stinzeflora. Het perfecte plaatje. Daarnaast zijn er nog een aantal kerkinterieurs die mij blijven verwonderen: Kimswerd is zeker een hoogtepunt, maar ook Weidum en Britsum. En niet te vergeten de kleine, minder bekende kerkjes van Huins en Lutkewierum met de petroleumlampen. Ik vind het ook prachtig om te zien hoe een kerk weer allure krijgt na een restauratie zoals de kerken van Surhuisterveen en Nieuwehorne.’
Na 42 jaar in het onderwijs werkzaam te zijn geweest, moet hij in 2019 om gezondheidsredenen stoppen en wordt gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Voor zijn re-integratie klopt hij aan bij de Stichting Alde Fryske Tsjerken. ‘Ik wilde graag weer iets voor de stichting, die ik een warm hart toedraag, betekenen.’ In februari dit jaar wordt hij met open armen ontvangen. Hij wordt onder andere gevraagd om de kerkverhalen voor social media over te nemen en voor de rest van het jaar te schrijven. Hij krijgt een lijst met plaatsnamen waarmee hij aan de slag gaat.
Het is een behoorlijke klus, maar Harm is direct enthousiast. ‘Alles wat met kerken te maken heeft is een hobby van mij, dus ik had enorm veel zin om daar mee aan de slag te gaan.’ Maar liefst 220 van de 365 kerken heeft Harm beschreven. Zijn eerste verhaal gaat over de toren van Easterwierrum en is op 25 mei gepubliceerd. Het laatste verhaal op 31 december gaat over de kerk van Zweins. Het is op alfabetische volgorde.
Per dag schrijft hij een aantal teksten. ‘Dan ga ik er echt even voor zitten’. Per verhaal is hij ongeveer een uur bezig, soms wat korter. ‘Over de ene kerk weet ik meer dan het andere.’ Voor de input van zijn teksten boort hij diverse bronnen aan. Internet biedt veel informatie, maar ook de boeken van historicus Peter Karstkarel, artikelen uit het donateursblad en mijn eigen archief vormen de basis voor de teksten. ‘Ik maakte eerst een ruwe opzet. Vaak had ik veel te veel informatie, maar ik wist het uiteindelijk terug te brengen tot het max aantal woorden.’
Harm is blij dat hij op deze manier een bijdrage heeft kunnen leveren aan de stichting. ‘Het behoud van kerken vind ik ontzettend belangrijk. Wanneer een kerk uit het dorp verdwijnt, is het hart eruit. Harm maakt zich wel zorgen over de leegloop van veel kerken en hoopt dat de stichting zoveel mogelijk kerken kan redden. Hij realiseert zich ook dat er een groot spanningsveld zit. Ik ben in ieder geval blij dat stichting haar best doet de kerken nieuw leven in te blazen en ik waardeer de inzet van de PC’s enorm.’
Dankzij de inspanningen van de Plaatselijke Commissie van Rottefalle is de Doarpstjerke door het college van B&W benoemd tot vaste trouwlocatie van de gemeente Smallingerland. Het kerkje wordt opgenomen in de (digitale) trouwfolder van de gemeente.
We hopen veel bruidsparen te mogen ontvangen!
De overname van de kerk in Wetsens in 2016 en recent de kerk in Weidum waren niet gelukt zonder de financiële steun van het echtpaar Willem van Riemsdijk en Trudy van Riemsdijk-Zandee. ‘Wij hebben een voorliefde voor romanogotische terpkerken. Dit cultureel erfgoed is iconisch en karakteristiek voor het Friese landschap, dat mag niet verdwijnen.’ Wie zijn deze warmhartige mensen?
Het echtpaar Van Riemsdijk, beiden gepensioneerd en afkomstig uit Wageningen, wonen sinds een aantal jaar in Stiens. Tijdens het bezichtigen van stinzenflora in de omgeving van Stiens valt hun oog op de voormalige dokterswoning in datzelfde dorp. Een monumentaal pand, maar wel met achterstallig onderhoud. Na twee jaar renoveren, is in 2014 de woning klaar voor bewoning. ‘Onder de schrootjes kwamen prachtige verborgen pareltjes tevoorschijn’, aldus mevrouw Van Riemsdijk.
Ook de grote tuin is aangepakt, die was compleet verwilderd en overwoekerd. In de tuin komen van oudsher veel soorten stinzenplanten voor. Grenzend aan de tuin van het doktershûs ligt het voormalig pakhûs. Eveneens een monumentaal pand dat het echtpaar koopt en verbouwt tot mini theater: Pakhûs SOLO. ‘Wij organiseren hier onder andere concerten voor modern klassieke muziek’, vervolgt mevrouw Van Riemsdijk. Hoewel het echtpaar gepensioneerd is, hebben ze nog genoeg ambities en zijn ze drukker dan ooit.
De familie draagt het historisch erfgoed een warm hart toe. Wanneer ze via een Twitterbericht zien dat de kerk van Wetsens door de kerkgemeente te koop wordt aangeboden, nemen ze contact op met de stichting. Van Riemsdijk: ‘Het bleek dat eerdere onderhandeling over een overname op niets waren uitgelopen. Het leek ons geen goed idee dat de kerk in particuliere handen kwam.’
Daarom wil de familie Van Riemsdijk samen met de kerkgemeente en de stichting om tafel. ‘Het is niet een kwestie van geld op tafel leggen en klaar. Wij hebben veel onderhandeld en bemiddeld om het voor elkaar te krijgen. Maar we zijn blij dat het is gelukt en dat we een bijdrage hebben kunnen leveren.’
De kerk van Wetsens heeft een speciale betekenis voor de familie. Hoewel de roots van de heer Van Riemsdijk in Amsterdam liggen, heeft hij ook een sterke band met Friesland. Zijn ouders woonden in de jaren ’70 tussen Wetsens en Aalsum, dat ten noorden van Dokkum ligt. Beiden liggen ze begraven op het kerkhof van Wetsens. Ook zijn ouders steunden in die tijd de stichting en zijn vader speelde zelfs viool in het kerkje bij de inwijding na de restauratie.
De familie heeft een sleutel van de kerk. ‘Hoewel we er niet vaak komen heeft deze kerk uiteraard wel een speciale plek in ons hart’, vertelt mevrouw Van Riemsdijk. ‘Als we er zijn, genieten we iedere keer weer van het prachtige uitzicht over het landschap. Het is mooi om te zien hoe de huizen een cirkel vormen aan de terp.’ De laatste keer dat de familie er was, was voor een kennismaking met de nieuwe directeur Hester Simons.
Tijdens de gesprekken voor de overname van de kerk in Weidum lijkt de geschiedenis zich te herhalen. Voorzitter Kersbergen neemt contact op met de familie, omdat ze eerder aangaven bereid te zijn opnieuw steun te bieden. ‘Deze kerk behoort tot de cultureel historische top van Friesland. Bovendien is het een romaanse kerk. Deze, vaak wat kleinere kerken, zijn sober en integer. Dat spreekt ons erg aan.’ De stichting beheert een groot aantal van deze kerken, die voornamelijk te vinden zijn in de noordelijke kleistreek van Friesland.
Naast hun voorliefde voor romanogotische kerkjes, heeft de familie grote interesse in historische beplanting bij kerken en staten. In onze omgeving zijn nog enkele staten bewaard gebleven. ‘Eén van de mooiste voorbeelden van een duidelijke relatie tussen kerk en state is Koarnjum waar de tuin van Martenastate direct aansluit op de ligging van de kerk. De Dekema State in Jelsum en de Harsta State in Hegebeintum zijn eveneens zeer mooie voorbeelden. Opvallend is dat bij alle drie er ook een fraaie historische stinzenflora vegetatie voorkomt.’
Hoewel het echtpaar gepensioneerd is, zijn ze met grote regelmaat druk met hun mini theater waar ze concerten organiseren voor modern klassieke muziek. Normaal gesproken kunnen er dertig mensen in. Helaas is het gebouw niet corona proof en moeten ze dit jaar uitwijken naar een andere locatie. De kerk van Feinsum, ook in het bezit van de stichting, biedt uitkomst. De stichting zorgt voor een nieuwe bestemming van kerken zodat de stenen levend blijven. Dit sluit perfect aan bij de wensen van de familie Van Riemsdijk. ‘De afgelopen jaren waren de concerten zeer populair en zat ons mini theater vol. We willen voor een groter publiek concerten organiseren en ons op muziekgebied verder ontplooien. En dat op onze leeftijd’, zegt de heer Van Riemsdijk met een glimlach.
De familie krijgt regelmatig complimenten en dankwoorden voor wat ze allemaal betekenen voor het dorp. ‘Dat doet ons goed, we doen dat met veel liefde. Historisch erfgoed heeft een bijzondere plek in ons hart.’
Meer weten over de geschiedenis van de panden die het echtpaar beheert en de activiteiten die ze ontplooien? Kijk op www.stinze-stiens.nl.
Foto: Anna Rubingh Photography
Onze directeur Hester Simons was te gast in het programma De Nachtzoen op NPO2. ‘Het Friese landschap met zijn karakteristieke kerktorens heeft het hart van Hester voor eens en altijd gestolen. De oude muren van godshuizen hebben nog altijd een verhaal te vertellen.’
In het ruim 5 minuten durende programma sprak Hester over de stichting, de kerken die de bakens vormen in het Friese landschap en hoe de stichting haar inzet om de stenen levend te houden. Aan welke kerk heeft ze zelf bijzondere herinneringen en wat is haar gevoel als ze door het landschap fietst? Ook het nummer Libbene Stiennen van Piter Wilkens werd deels ten gehore gebracht.
Aflevering gemist? Bekijk hem hier.
Voor het symbolische bedrag van 1 euro kreeg onze voorzitter Jan Kersbergen twee weken geleden de sleutel van de kerk in Weidum uit handen van kerkenraadslid Harry Kaspers. Daarmee was de overdracht een feit en is er weer een kerk aan onze zorg toevertrouwd. Deze overname is extra speciaal omdat de stichting vijftig jaar bestaat en de kerk van Weidum tot de cultureel historische top van Friesland behoort. We blikken terug met onze voorzitter Jan Kersbergen, de familie Van Riemsdijk, die de overdracht mogelijk maakte, en kerkenraadslid Harry Kaspers.
Voorzitter Jan Kersbergen is trots. De kerk van Weidum behoort van binnen en buiten tot de top tien van Fryslân. ‘Onze bestuursleden vinden dat de stichting de ‘hoofdprijs’ heeft met deze kerk. Justin Kroesen, de schrijver van ‘De Friese Elf-kerkentocht’, doet er nog een schepje bovenop: deze kerk kan gerekend worden tot de top van Nederland. Het is een culturele erfenis van Europese betekenis.’
‘Vijf jaar na het eerste contact, is de overname nu eindelijk een feit’, vervolgt Kersbergen. ‘De meegeefsom bleek een lastige hobbel. Gelukkig bleek onze gesprekspartner Kaspers geduldig, constructief en volhardend. En hij bleef naar oplossingen zoeken. De oplossing kwam toen we de financiële probleem bespraken met de familie Van Riemsdijk. Zij schoten meteen te hulp. Zonder de financiële steun van deze weldoeners kunnen wij het kerkelijk erfgoed niet opvangen. Dan redden wij het niet. Wij zijn dan ook zeer blij met hun genereuze steun. Veel dank.’
Het is de tweede keer dat het echtpaar Van Riemsdijk de stichting financiële steun biedt om de overdracht mogelijk te maken. De eerste keer was in 2016 bij de overname van de kerk van Wetsens. De familie Van Riemsdijk woont sinds een aantal jaar in Stiens en heeft een voorliefde voor romaanse kerken. ‘Stiens, Wetsens en Weidum liggen alle drie in het Noordelijke Friese kleigebied. De ligging van deze kerk in Weidum sprak ons dus aan’, aldus meneer Van Riemsdijk.
‘We kenden het kerkje niet en zijn eerst gaan kijken. Na de bezichtiging begrepen we waarom de stichting dit kerkje graag wilde overnemen. Het is een mooi voorbeeld van een vroeg Romano-Gotisch terpkerkje met een erg fraai interieur dat deels uit de 17e en 18e eeuw afkomstig is. We zijn blij dat mede dankzij onze bijdrage dit kerkje een goede toekomst tegemoet zal gaan doordat het nu in beheer komt van de stichting.’
Harry Kaspers blikt terug op ‘in bysûndere dei. ‘Oan de iene kant in feestelijke happening en oan de oare kant hat it ek wat drôvigs. Want in tsjerke oerdrage dogge jo dochs út in soarte fan earmoede. Net sa sear earmoede op it mêd fan sinten, mar mear op it mêd fan it frywilligerswurk om in tsjerklike mienskip draaiende te hâlden. Moai dat de stifting in stik wurk fan ús oernimt. En dat is yn dizze happening dan de fleurige kant fan sa’n oerdracht. Foar ús as tsjerklike gemeente ha wy in soarch minder.’
26 jaar geleden stond Kaspers een soortgelijk verhaal te houden toen de kerk van Jorwert werd overgenomen door de stichting. Toen nog voor een gulden. Wat er met de kerk ging gebeuren wist de kerkelijke gemeente niet, maar het heeft hem verrast. Er namen mensen aan de plaatselijke commissie deel die nog nooit in de kerk waren geweest, maar zij zetten zich met hart en ziel in. ‘Dêrom ha ik der betrouwen yn dat de tsjerke werom giet nei de mienskip fan Weidum en dat hjir aanst, lyk as yn Jorwert, mear barre sil dan sa no en dan in sneinske preek.’
Hoe kunnen we een kerk verduurzamen zonder dat het afbreuk doet aan de monumentale waarde? Dat is de vraag waar dertig bouwkunde studenten van de NHL Stenden zich de afgelopen weken over bogen. Vrijwel blanco gingen de studenten in groepen van zes personen aan de slag om out of the box oplossingen te bedenken voor de Mariakerk in Blessum.
De Plaatselijke Commissie (PC) van Blessum wil de kerk graag gebruiken als multifunctioneel centrum. Om ervoor te zorgen dat de energiekosten niet de pan uit rijzen wil ze de kerk graag verduurzamen, maar hoe?
Secretaris van onze stichting, Martin Weerd, was jarenlang commercieel directeur bij Friso Bouwgroep, en is ook bouwkundig ingenieur. Vanuit zijn netwerk legt hij de duurzaamheidsvraag neer bij NHL Stenden. De bouwkundig expert van onze stichting, Willem de Graaf, geeft aan de studenten in de kerk van Blessum een toelichting. Weerd: ‘Zo konden ze direct met eigen ogen de kerk bewonderen en onderzoek doen. Hoe ziet de kerk er op dit moment van binnen uit? Hoe wordt de kerk verwarmd? Wat voor ramen zitten er in?’
Een monumentale kerk verduurzamen is volgens Weerd een interessante vraagstuk voor studenten. ‘Deze vraag wordt niet vaak gesteld. Tegenwoordig gaat het meestal over het verduurzamen van nieuwe woningen of bestaande gebouwen. Dit is dus een prachtige case voor ze. En zeker voor herhaling vatbaar.’
Na de toelichting gaan de studenten aan de slag. Ruim zes weken krijgen ze de tijd om met creatieve oplossingen te komen. Er worden vrijwel geen voorwaarden gesteld. De kerk moet uiteraard wel gewoon blijven staan. En ze weten dat het een monumentaal pand en dat je daarom geen grote verbouwingen en aanpassingen mag doen.
Weerd: ‘Het is juist belangrijk voor het creatieve proces om de studenten de ruimte te geven vrij te denken. Jongeren zijn nog onbevangen. Als je in het werkzame leven zit, weet je beter wat wel en niet kan, dat belemmert het denkproces.’ Er is ook geen limiet gesteld aan de kosten. ‘We weten zelf ook nog niet wat het budget is. Eerst de ideeën, daarna kijken we wel wat de mogelijkheden zijn.’
In de Blokhuispoort in Leeuwarden, eveneens een monumentaal pand, hebben de studenten pas geleden hun plannen in een grote zaal gepresenteerd. Vanwege de coronamaatregelen kon dat niet op school. ‘Er kwamen verrassende ideeën op tafel’, vervolgt Weerd. ‘Van het ophangen van gordijnen, een keuken op wieltjes, de trap op een andere plek, het plaatsen van LED lampen, de vloer isoleren tot een compleet ander verwarmingssysteem. Met deze en nog meer ideeën gaan we nu aan de slag. In overleg met de PC van Blessum maken we een plan en kijken we wat de mogelijkheden zijn.’
