Hoewel de wereld stil lijkt te staan qua activiteiten, is het werk van de Stichting Alde Fryske Tsjerken altijd in beweging. Er wordt weer een kerk aan de zorg van de stichting overgedragen. Op donderdag 26 november neemt de stichting de kerk van Weidum over. Dat gebeurt met inachtneming van de coronamaatregelen. De kerk van Weidum is de 53e kerk van de stichting. ‘Deze overname is extra bijzonder omdat de stichting dit jaar vijftig jaar bestaat’, aldus voorzitter drs. J. Kersbergen.
De kerk wordt overgenomen van de Protestantse Gemeente Westerwert. Deze gemeente beslaat de dorpen Bears, Jorwert, Jellum en Weidum. De kerken van Bears en Jorwert zijn al eerder overgedragen aan de Stichting Alde Fryske Tsjerken. Zoals bij iedere overname wordt de kerk voor het symbolische bedrag van €1,- overgenomen. Er komt een notaris langs voor de officiële overdracht.
‘Het is een bijzondere kerk. Dit gebouw behoort in alle opzichten tot de cultuurhistorische top van de Friese dorpskerken. We zijn blij dat we voor deze prachtige kerk mogen zorgen en het gebouw een nieuw leven mogen geven’, aldus voorzitter Kersbergen.
De kerk, gewijd aan Johannes de Evangelist, staat op een terprestant aan de westzijde van het dorp. De slanke toren dateert van kort na 1100 en is een van de oudste in Friesland. De tufstenen toren heeft vier geledingen die deels in elkaar overgaan. Onderin bevat hij de rondbogige, geprofileerde ingang en daarboven een flink rondboogvenster. De tweede geleding is versierd met spaarvelden tussen hoeklisenen en met rondboogfriezen.
Het kerkgebouw van gele kloostermoppen is ruim een eeuw jonger. Hoewel er grote vensters zijn ingebroken in de gotische periode, is er nog een fraai schema van rondboogvensters en iets kleinere -nissen te herkennen. Ooit had de kerk stenen gewelven, maar die zijn in de zestiende eeuw vervangen door een houten tongewelf. Daaronder vind je een prachtig meubilair. Vooral de vier fraaie overhuifde herenbanken vallen op. Deze dateren uit de late 17de en vroege 18de eeuw. De mooie preekstoel met doophek stamt uit 1712 en is vervaardigd door Gerrit Payaar. Het orgel komt van de bekende orgelfamilie Van Dam en dateert uit 1889.
Eerder dit jaar werd onze voorzitter Jan Kersbergen geïnterviewd door dagblad Trouw ter ere van het vijftigjarige bestaan van de stichting. Het is een prachtig artikel geworden over het werk van de stichting en hoe hard dit nodig is. In een halve eeuw tijd hielp de stichting 52 kerken uit de brand. “Toch is er nog een hoop werk aan de winkel”, zegt Kersbergen in het artikel. Door de ontkerkelijking staan steeds meer Friese kerkgebouwen leeg. “De komende tien jaar komen er zeker honderd vrij.”
De stichting neemt verschillende typen godshuizen over: middeleeuwse, maar ook veel jongere en variërend van erg vervallen tot in prima staat. Die 52 kerken zijn allemaal mooi, vindt voorzitter Kersbergen, maar hij heeft drie favorieten: de Sint-Joriskerk in Dedgum, de Doarpstsjerke in Huizum en het kerkje van Hegebeintum. In het artikel leest u ook alles over deze drie kerken.
Lees het volledige artikel met Jan Kersbergen in Trouw via deze link.
Voor het vijftigjarig bestaan van de Stichting Alde Fryske Tsjerken schreef schrijfster Jelma Knol een groot deel van het jubileumnummer vol. In maart dit jaar verscheen het veertig pagina’s tellende nummer. Prachtige verhalen over uiteenlopende onderwerpen worden afgewisseld met mooie foto’s. Welke verhalen hebben een plekje gekregen in dit nummer en wat is haar bijgebleven? We blikken terug.
Schrijven en de Friese taal lopen als rode draad door het leven van Jelma Knol. Ze is jarenlang redacteur geweest bij uitgeverij Friese Pers Boekerij. Wanneer ze voor haar werk een artikel schrijft over de stichting is ze verkocht. Ze besloot meteen donateur te worden. ‘De ferhalen yn it donateurs tydskrift fûn ik sa nijsgjirrich. It wurk dat de stifting docht is geweldich en tige wichtich foar de mienskip.’ Knol heeft grote bewondering voor alle medewerkers en vrijwilligers die bij de stichting betrokken zijn. ‘Guon frijwilligers binne al fan it gjin ôf belutsen en dogge dat noch hieltyd mei in protte leafde en oerjefte. Dat is fantastysk.’
Met veel plezier schreef Knol de jubileumeditie. In drie maanden tijd schreef ze verhalen over de organisatie door de jaren heen, haar donateurs, vrijwilligers en medewerkers. Ook Hans Willems en Jaap van der Boon hebben een bijdrage geleverd. 50 jaar aan informatie verwerken in één jubileumeditie is onmogelijk, dus dan moet je een keuzes maken. ‘Derom ha we yn’t bysûnder de organisaasje en de minsken efter de stifting foar it ljocht brocht. En ôfwiksele mei nijsgjirrige feiten en ûntdekkingen yn guon tsjerken.
Haar informatie haalde ze uit het donateursblad Keppelstok, maar ze heeft ook veel gesprekken gevoerd met diverse mensen van het kantoor en voorzitter Jan Kersbergen. Allemaal waardevolle informatie om over de meest uiteenlopende onderwerpen te kunnen schrijven. Diverse verhalen en gesprekken zijn haar bijgebleven: ‘Ik fûn it tige spesjaal en nijsgjirrich om in fraachpetear mei de mannen te halden dy’t fan it begjin ôf belutsen wienen. Dizze pioniers wienen mear as tritich jier belutsen. Dat kinst dy no hast net mear yntinke. Doe wie it gewoan in libbenstaak.’
Het verhaal van de heer Tamminga, die vertelde oer de overname van de Kerk in Koarnjum-Jelsum, kan Knol zich ook nog goed herinneren. Ze sloeg stijl achterover toen ze hoorde hoe de overname van de kerk in zijn werk ging. ‘Der gong in wrâld foar my iepen. Dy man hie der in deitaak oan. Wat der allegearre regele wurde moast, dat wie ongelooflik. Der binne sa’n soad ferskate partijen dêr’t je kontakt en oerlis mei ha moatte. Je moatte it goed bestudearje en kennis fan saken ha. Dat is hast net te dwaan. Der is in tige soad wurk dien en dêr ha ik grutte bewûndering foar.’
Het artikel ‘schatten en vondsten uit oude kerken’, vond Knol ook ‘in aardichheid om oer te skriuwen.’ Bij restauraties worden eigenlijk altijd wel interessante ontdekkingen gedaan. Yn ‘t bysûnder by tsjerken út de Midsiuwen, dy ha in eigen sfear en skiednis. Bijzonder was de vondst van een gespje met Jezusfiguur in de kerk van Raerd: het vroegste bewijs van de aanwezigheid van Christenen boven de grote rivieren.
Natuurlijk zijn er nog genoeg onderwerpen over om over te schrijven. Wat Knol interessant zou vinden is een achtergrondverhaal over restauraties door de jaren heen. ‘De stifting hat ferskate tsjerken restaurearje litten. Troch de jierren hinne binne der ferskate opfettings oer dat wurk. Tige nijsgjirrich om dêr ris ûndersyk nei te dwaan, hoe dat eartiids gong en hoe’t it tsjintwurdich giet. Wat is der feroare? De tsjerke yn Hantumhuzum bygeliks, dêr binne foar de oarloch de gewelfskilderijen drastysk byferve. Dat soenen se no net mear dwaan. Dêrom bin ik benyd nei de restauraasjefisys.’
15 jaar geleden, toen de stichting 35 jaar bestond, schreef Knol het boekje Levende Stenen over de kerken die de stichting op dat moment in haar beheer had en functie die kerken kregen na de overname door de stichting. In vijftien jaar tijd zijn er weer kerken bijgekomen. Hans Willems schreef dit jaar, nu de stichting 50 jaar bestaat, opnieuw een boek onder dezelfde naam.
Een nieuw raam plaatsen in een rijksmonument uit 1715, dat gaat zomaar niet. Het mag in het Kerkje van Schurega omdat er vroeger ook glas-in-loodramen waren. “Wy moasten bewize dat de tsjerke glês-yn-leadramen hân hat”, herinnert Tiny Hoekstra zich de tijd dat het kerkje het eerste kleurrijk voorzetraam kreeg. Ze is commissievoorzitter van het zaalkerkje. In 2010 kwam het eerste glas-in-loodraam, met dank aan de in 2006 overleden secretaris Johannes Molenaar. Jarenlang werd gespaard voor een tweede raam; het kwam er dankzij de steun van donateurs en vrienden van het kerkje. Het kerkje wordt al sinds 1975 beheerd door de Stichting Alde Fryske Tsjerken.
Lees het volledige artikel via deze link. Er zit ook een video bij.
Speciaal voor het jubileumjaar schreef Hans Willems het boek Levende Stenen. In het 117 pagina tellende boek in A5 pocketformaat worden de 52 kerken die de stichting anno 2020 beheert op een levendige manier in woord en beeld gebracht. Willems is ruim zes jaar redactievoorzitter van het magazine dat de stichting twee keer per jaar uitgeeft. Hij en zijn redactiecollega’s weten alles over deze en vele andere kerken in Friesland.
Het boek Levende Stenen geeft een interessante inkijk in de geschiedenis van de kerken. Alles wat je wil weten over een kerk staat erin. Van architectuur, interessante feiten uit de geschiedenis, inscripties en spreuken op de muren tot waar de kerk voor werd gebruikt. Maar ook waar de kerk op dit moment voor wordt gebruikt, want dat is een belangrijk doel voor de hedendaagse godshuizen: de stenen levend houden.
Schrijven loopt als rode draad door het leven van Willems, want hij werkte 41 jaar voor de Leeuwarder Courant, waar hij diverse (hoofd) redacteursrollen vervulde. Van politiek verslaggever in Den Haag tot redacteur geestelijk leven in Friesland. Veertien jaar lang schreef hij over kerken in Friesland. Hij bezocht menig kerk voor een verhaal of bijeenkomst.
Daarnaast schreef hij voor kerkbladen en was hij betrokken bij kerkenraden in zijn omgeving. ‘Zo ben ik ook betrokken geraakt bij de stichting en werd ik donateur’, aldus Willems. De schrijver komt uit Utrecht en woonde lange tijd in Den Haag. Hij verhuisde voor zijn werk naar Leeuwarden. Inmiddels is hij met pensioen, en woont hij weer in Den Haag, maar hij is nog steeds actief betrokken bij de stichting. ‘Ik kom nog regelmatig in Friesland.’
Iedere donderdag maakte hij vrij om aan het boek Levende Stenen te werken. Ruim een half jaar lang dook hij in de archieven van de stichting, maar ook van zijn voormalig werkgever. Hij spitte diverse boeken door en nam contact op met mensen die betrokken zijn bij de kerk. Dat resulteerde in twee prachtige pagina’s over iedere kerk. De woorden worden afgewisseld met prachtige foto’s zowel van binnen als van buiten.
‘Ik was van plan alle kerken te bezoeken, maar dat is helaas niet gelukt’, vervolgt Willems. Toch had hij al een groot deel van de kerken bezocht. Hij kende de verhalen die schuilgingen achter de imposante bouwwerken, vaak het centrale middelpunt van een dorp, uit zijn werkverleden.
Willems heeft meerdere kerken die tot zijn favorieten behoren. Hij is erg gecharmeerd van de Dorpskerk in de Leeuwarder wijk Huizum. Hij was er voorzitter van de kerkenraad. De kerk wordt goed gebruikt voor diverse doeleinden; over levende stenen gesproken. Een voorbeeld voor velen volgens Willems. ‘Maar ook de kerk gebouwd op de terp in Hegebeintum is prachtig, ik kom er graag. Van binnen vind je prachtige rouwborden. En de rijk gedecoreerde romanogotische kerk in Hantumhuizen uit de 13de eeuw is ook een pareltje.’
‘Door de jaren heen is de kerk altijd een belangrijke plek geweest waar men zich veilig voelde. Het bood troost in moeilijke tijden’, vervolgt Willems. ‘Diverse kerken boden in bijvoorbeeld de Tweede Wereldoorlog onderdak aan onderduikers, zoals in Allingawier en Blessum. Ik vond het zeer interessant om ook daar over te schrijven.’ Door de jaren heen zijn kerken altijd zeer waardevol geweest voor veel mensen. ‘Ik ben verheugd om te zien dat veel kerken weer een nieuwe functie krijgen die eveneens heel waardevol is’, besluit de schrijver. ‘Voor het dorp en de bewoners is het fantastisch dat het wordt gebruikt voor diverse doeleinden en dat om die manier de kerk wordt bezocht. Ik ben verrassend vaak mooie activiteiten tegengekomen. Daar doet de stichting het voor.’
Levende Stenen is het tweede boek dat onder die naam is uitgegeven. Toen de stichting 35 jaar bestond schreef Jelma Knol ook over de kerken die de stichting op dat moment beheerde. En er is ook een cd uitgebracht onder dezelfde naam, maar dan in het Fries: Libbene Stiennen van Piter Wilkens.
Het zinkwerk is vervangen, de toren heeft weer een prachtige rode kleur gekregen en de gouden kroon is hersteld. Nu wordt het schilderwerk aan de buitenkant van de kerk aangepakt en wordt de voorkant van de kerk opnieuw geel geverfd. Die was door de jaren heen flink verkleurd. Vrijwilliger en voorzitter van de PC Terband, Jelle de Jong, is blij dat de kerk van buiten een opknapbeurt krijgt.
Wie op de A32 rijdt, ter hoogte van het knooppunt Heerenveen, ziet de kerk al vanaf de snelweg. De gele kerk met rode torentje en gouden kroon is een opvallende verschijning. De kerk staat nu nog in de steigers, maar tegen het einde van het jaar zal deze kerk uitblinken in het landschap eromheen. De kerk kreeg in 2015 de naam Terbantster Tsjerke. Daarvoor heette het kerkgebouw de Rotondekerk. Een naam die de kerk dankte aan de voormalige rotonde die er lag. In 2000 is de rotonde vervangen door een klaverblad.
Als vrijwillig en voorzitter is De Jong al bijna vijftien jaar actief betrokken bij de kerk. In die tijd is alleen het ijzerwerk van de ramen aangepakt. Verder niet. En dat bleek ook wel, want de voordeur viel bijna uit haar scharnieren. Hoog tijd voor een opknapbeurt. Sinds september wordt er hard gewerkt aan de kerk in Terband. ‘Alles wat wordt geverfd wordt weer mooi. Het ziet er nu al prachtig uit’, aldus De Jong.
Opvallend is dat de voorkant van de kerk geel is. Architect Thomas Romein heeft daar bewust voor gekozen. ‘De kerk behoudt deze kleur. Hij ontwierp ook de kerk in Sint Jacobiparochie. De kerk heeft dezelfde kleur geel maar dan aan de binnenkant’, aldus De jong. In 1985 werd de kerk voor het laatst gerestaureerd. In 1989 kreeg de kerk twee grote metalen lampen afkomstig uit de voormalige Westerkerk in Groningen.
Vier jaar geleden hebben de vrijwilligers van de kerk de binnenkant geschilderd. De Jong: ‘Met een inzamelingsactie is geld bijeengebracht. Zo heeft de preekstoel uit 1612 zijn oude kleur gekregen. Die was geel geschilderd en nu is hij weer bruin. Op een onopvallend deel hebben we een stukje geel in tact gelaten, zodat je het verschil kunt zien. De banken hebben we eerst zo gelaten. Daar zitten wel vijf verschillende lagen en kleuren op. Variërend van bruin, wit tot diverse geeltinten. Om die in zijn oorspronkelijke staat te herstellen vergt de nodig tijd en aandacht.’
Ook is er een nieuwe keuken in de kerk die een uitkomst biedt wanneer er veel mensen in de kerk zijn zoals met concerten. ‘We hopen dat die tijd weer komt, want de kerk heeft verschillende functies’, besluit De Jong. ‘Hij wordt gebruikt als rouw- en trouwlocatie en dus ook voor culturele activiteiten. En de kerk is zomers open als zogenaamde ‘onderwegkerk’. Alleen nu met corona is alles even anders.’
De Stichting Alde Fryske Tsjerken staat in de Goede Doelen bijlage van het Friesch Dagblad. In deze bijlage vindt u allemaal goede doelen die zich op hun eigen manier met hart en ziel inzetten voor onze samenleving. In een paginagrootte artikel staan we stil bij ons jubileumjaar en de daaraan gekoppelde activiteiten. Door de coronacrisis kunnen die helaas niet doorgaan of in aangepaste vorm. Ook stellen we onze nieuwe directeur voor en leest u over de grondige restauratie van de 18e eeuwse kerk in Augsbuurt.
Bijlage gemist? U leest het artikel hier.
De eerste mijlpaal voor de kerk in Augsbuurt is bereikt. Er ligt een compleet nieuwe fundering onder het schip van de kerk. Maar liefst vijftig stalen palen, gevuld met beton, gingen de afgelopen maanden de grond in. Zowel in de kerk als buiten de kerk. Deze palen zijn per twee met elkaar en de kerkmuur verbonden. Een bijzondere constructie. Bouwkundig expert Willem de Graaf kijkt positief terug op deel één van de werkzaamheden. Verder met deel twee: de ontstane schade door scheurvorming en de scheuren zelf herstellen.
In de zomer van 2018 worden de eerste scheuren in de kerk van Augsbuurt geconstateerd. De kerk, die als eerste door de stichting werd overgenomen in 1971, moet grondig worden gerestaureerd.
Door verzakking van de grond zijn grote en brede scheuren in de muren van de kerk ontstaan. Een nieuwe fundering is nodig om de verdere gevolgen van verzakking tegen te gaan. Tot die tijd wordt de kerk bij elkaar gehouden door een metalen constructie die tijdelijk is aangebracht.
In juni dit jaar starten de werkzaamheden voor de aanleg van de nieuwe fundering. Van de tien meter lange stalen buizen is inmiddels niks meer te zien. ‘Die zitten allemaal in de grond’, aldus De Graaf. Dit moet ruim voldoende zijn om de kerk te kunnen dragen. Tijdens de werkzaamheden zijn helaas geen verborgen pareltjes gevonden of andere interessante ontdekkingen gedaan. Toch is De Graaf tevreden.
‘Hoewel we even een korte stop hebben gehad, verliep het werk verder prima. Het heien van de palen leverde aan de westkant van de kerk, de meest kwetsbare kant, te veel trillingen op. Daar hebben we een andere oplossing voor bedacht door deze palen trillingvrij de grond in te drukken’, aldus De Graaf. Het werk levert genoeg bekijks op uit de buurt, maar ook diverse media komen kijken. Werken aan kerken is en blijft volgens de bouwkundig expert bijzonder.
Nu de fundering erin ligt, kan het bouwteam aan de slag met het herstellen van de scheuren. Maar dat alleen is niet voldoende. ‘De scheurvorming heeft ook geleid tot problemen en schade in en aan de kerk. Het metselwerk, zowel binnen als buiten moet worden hersteld. Het pleisterwerk binnen moet worden aangepakt. De vloer is beschadigd geraakt. Een venster staat bol door de spanning die in de muur is ontstaan. Dit heeft ook tot gevolg gehad dat verschillende ramen zijn gesprongen. Ook het podium is door de verzakking instabiel geworden’, somt De Graaf op.
‘De kerk is van binnen en buiten in de steigers gezet om de herstelwerkzaamheden uit te voeren’, aldus De Graaf. ‘Tegelijkertijd verrichten we regulier onderhoud. De werkzaamheden die in het onderhoudsplan staan, worden meteen meegenomen zodat de kerk er de komende jaren weer tegenaan kan. Eén van die werkzaamheden is het herstellen van het dakbeschot, het hout is deels verrot en wordt hersteld.’
Er zijn veel verschillende vakmannen betrokken bij de restauratie van de kerk. Het bouwteam heeft continu overleg met elkaar. Er moet veel op elkaar worden afgestemd. ‘Het is een intensieve, maar prachtige klus’, besluit De Graaf. Zien we straks een compleet ‘nieuwe’ kerk van binnen en buiten? ‘Nee, we herstellen alleen het noodzakelijke. Restauratie wil niet zeggen dat hij compleet wordt verbouwd en vernieuwd. Alles wat nog goed is, laten we zo.’
In een paar minuten weten waar onze stichting voor staat en wat we doen? Wij hebben twee prachtige filmpjes voor u klaarstaan. Een korte en een langere versie. Klik hier voor de korte versie (3.36min) en hier voor de langere versie (9 min).
De beelden zijn gemaakt uit het programma Fryslân DOK van Omrop Fryslân. Zij hebben een tweedelige documentaire gemaakt over kerken in Fryslân en de rol van onze stichting.
Deel één van deze documentaire Tsjerken te keap gaat over ‘afscheid’ en deel twee over ‘de toekomst van kerken’. Er wordt stilgestaan bij leeglopende kerken en de problemen die ontstaan. Wat zijn eventuele oplossingen? Hoe gaat overname in zijn werk en wat komt daarbij kijken? Hoeveel kerken krijgen een nieuwe functie? En wat doen wij als stichting zoal? Dat en meer ziet u terug in deze prachtige documentaire.
De documentaire is in het voorjaar uitgezonden. Documentaire gemist of nog een keer kijken? Klik dan op deze link npostart.nl/fryslan-dok
Wist u dat wij in onze webwinkel allerlei leuke jubileumcadeaus hebben? U vindt daar onder andere pennen, mokken, een t-shirt, sleutelhanger en paraplu van ons jubileumjaar: 50 jaar Stichting Alde Fryske Tsjerken. Klik op het kopje webwinkel en ga dan naar jubileum.
Daarnaast vindt u in onze webwinkel ook allerlei boeken, cd’s, en wandtegels. Kortom: zeer leuk en informatief materiaal van en over onze stichting.
